اثر میدان مغناطیسی ایستا بر نرخ تکثیر و درصد سلول های زنده در سلول های سرطانی هلا و فیبروبلاست های طبیعی

اهداف: تاثیر میدان های الکترومغناطیسی با استفاده روزافزون از وسایل الکتریکی و مغناطیسی در زندگی روزمره افراد افزایش قابل توجهی یافته است. اثرات میدان های الکترومغناطیسی در سیستم های زیستی ضد و نقیض و بحث انگیز است. هدف این مطالعه، بررسی تاثیر میدان مغناطیسی ایستا با شدت ها و زمان های مختلف بر درصد سلول های زنده و نرخ تکثیر آنها بود. مواد و روش ها: در این پژوهش کاربردی از دو رده سلول های سرطانی هلا و سلول های طبیعی فیبروبلاست انسانی استفاده شد. ابتدا این سلول ها در محیط کشت dmem کشت داده شدند. به منظور تعیین تاثیر شدت و زمان میدان مغناطیسی ایستا، سه شدت 7، 14 و 21میلی تسلا و دو زمان 24 و 48 ساعت انتخاب شد و سلول ها تحت تیمار با میدان مغناطیسی ایستا قرار گرفتند. درصد سلول های زنده و نرخ تکثیر سلولی با روش سنجش قدرت احیای رنگ تترازولیوم بررسی شد. همچنین رنگ آمیزی با تریپان بلو و شمارش با میکروسکوپ نوری صورت گرفت. داده ها با روش آنالیز واریانس یک طرفه و به وسیله برنامه graphpad prism 5 مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: با افزایش زمان و شدت میدان مغناطیسی ایستا، درصد سلول های زنده و نرخ تکثیر سلول ها کاهش یافت که این کاهش در سلول های سرطانی هلا معنی دار بود، اما در سلول های طبیعی فیبروبلاست معنی دار نبود. بیشترین کاهش در درصد سلول های زنده و نرخ تکثیر سلول ها در شدت 21میلی تسلا به مدت 48 ساعت مشاهده شد (05/0p<). نتیجه گیری: میدان مغناطیسی ایستا بر سلول های سرطانی هلا بیش از سلول های فیبروبلاست موثر است و با افزایش مدت و شدت میدان، درصد سلول های زنده و نرخ تکثیر در سلول ها کاهش می یابد.